Aγάπη Σύλλογος Γονέων παιδιών με αυτισμό Χαλκίδας

Σκεφτείτε ότι κάθεστε στην αίθουσα ενός κινηματογράφου και βλέπετε μια ταινία. Σκεφτείτε ότι ακούτε τον ήχο τέσσερεις φορές πιο δυνατά από το διπλανό σας. Ότι οι φωτεινές σκηνές είναι πιο έντονες στα μάτια σας απ' ότι σε κάθε άλλον στην αίθουσα. Σκεφτείτε ότι όσο βλέπετε την ταινία δέχεστε ερεθίσματα από την θερμοκρασία του χώρου, την καρέκλα που κάθεστε, τις φωνές ή τα γέλια των διπλανών σας, τις παιδικές φωνές που μπορεί να υπάρχουν στην αίθουσα κτλ. Και τώρα σκεφτείτε ότι ενώ οι διπλανοί σας μπορούν να προσπεράσουν όλα αυτά τα ερεθίσματα, να τα μειώσουν ας πούμε ώστε ούτε καν να τα αντιλαμβάνονται, εσείς δε μπορείτε. Ενώ όλοι οι άλλοι μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους στην ταινία, για σας είναι αδύνατον. Και αυτό γιατί όλα τα ερεθίσματα είναι το ίδιο έντονα για σας ενώ για τους άλλους όχι. Μήπως θα ήταν λογικό να θυμώσετε; Μήπως θα ήταν λογικό να ξεσπάσατε ώστε να εκτονώσετε την πίεση που συσσωρεύεται μέσα σας; Αν ναι, τότε είστε αυτιστικός. Αν ναι, τότε καταλάβατε γιατί ένας αυτιστικός μπορεί να φέρεται παράξενα, να κουνάει τα χέρια περίεργα και πολλές φορές να ουρλιάζει ή να έχει συναισθηματική αστάθεια. Καλώς ήρθατε στο μαγικό κόσμο του αυτισμού. Δεν είμαι ούτε καλός ούτε κακός, δε θέλω τίποτα διαφορετικό από σας πάρα μόνο κατανόηση και αγάπη. Είμαι κι εγώ όπως εσείς, με μια μικρή διαφορά.... είμαι αυτιστικός.

Στο video που ακολουθεί δημιουργήθηκε από  έναν Αυτιστικό Υψηλής Λειτουργικότητας περιγράφει με τον ποιό κατανοητό τρόπο για εμάς, πως βιώνει την διατάραχή αισθητηριακής επεξεργασίας που βιώνουν τα αυτιστικά άτομα σε σχέση με το περιβάλλον.

Η ΔΑΦ είναι μια νευρολογική διαταραχή και είναι γενετικής αιτιολογίας.

          Θα ήθελα όμως να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή του όρου «αυτισμός»! Ο αυτισμός στην Ιστορία!! Προέρχεται από την ελληνική ρίζα «εαυτός»/»αυτός»: εγώ ο ίδιος. Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από το Ελβετό ψυχίατρο Eugene Bleuler το 1911 για να περιγράψει την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ο Leo Kanner το 1943, χρησιμοποίησε τον ίδιο όρο για να περιγράψει παρόμοιες διαταραχές στη συμπεριφορά, αλλά και απουσία έκφρασης προσώπου και βύθιση σε σκέψεις και όνειρα. Χρησιμοποίησε για τις συμπεριφορές αυτές με τον όρο «αυτιστικές». Ο Kanner πίστευε ότι τα αυτιστικά παιδιά έχουν έρθει στον κόσμο με μια εσωτερική αδυναμία να σχηματίσουν τη συνηθισμένη συναισθηματική επαφή με τους ανθρώπους. Πίστευε επίσης ότι τα παιδιά κρύβουν εξαιρετικά ευφυείς φυσιογνωμίες και, όταν είναι μόνα τους μπορεί να λάβουν ακόμα και μια έκφραση μακαριότητας. Ωστόσο, τους γονείς των παιδιών τους θεωρούσε ευφυείς, απορροφημένους με ιδέες επιστημονικής , φιλοσοφικής ή καλλιτεχνικής φύσης. Δεν κατηγορούσε τους γονείς για τις αυτιστικές συμπεριφορές των παιδιών. Θεωρείται ότι έθεσε τα θεμέλια για τη διάγνωση της ΔΑΦ.

Ο Hans Asperger, το 1944, περιέγραψε παρόμοιες διαταραχές και τις ονόμασε «αυτιστική ψυχοπάθεια». Πολλοί τον ονόμασαν πατέρα του αυτισμού.

Ο αυτισμός είχε θεωρηθεί για αρκετά χρόνια, μέχρι και το 1970, ως μια «νηπιακή ψύχωση».

Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουμε τη σημερινή εποχή, είναι ότι ο αυτισμός ίσως δεν μπορεί να γιατρευτεί, όμως μπορούμε να εκπαιδεύσουμε και να βελτιώσουμε πολλά από τα συμπτώματα και τις συμπεριφορές του αυτισμού στα παιδιά μας, προκειμένου να τα βοηθήσουμε να νιώθουν λιγότερο φοβισμένα, θυμωμένα, ανήσυχα, αγχωμένα, λυπημένα ή μπερδεμένα.

Αν μας απαντούσε ένα παιδάκι που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού στην ερώτηση «Τι είναι αυτισμός», ξέρετε τι θα μας έλεγε;  «Είναι ένα από τα πράγματα που με κάνουν αυτό που είμαι», «Η διαταραχή κάνει τον εγκέφαλό μου να δουλεύει μερικές φορές διαφορετικά από τον εγκέφαλο των άλλων ανθρώπων>>, «Η διαταραχή του αυτιστικού φάσματος είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης και ύπαρξης». Η ΔΑΦ δεν είναι αρρώστια και, δεν είναι κακό ή  λάθος να έχει κανείς ΔΑΦ, <<Δεν φταίει κανείς για εμένα που έχω ΔΑΦ>>!!

Ψυχολόγος

Μαρία Καλυβίτη

Βιβλιογραφία: Faherty.C (2014). Αυτισμός Τι σημαίνει για μένα. Αθήνα. Εκδόσεις Ροτόντα.

Μετεκπαιδευτικό Πρόγραμμα στις Διαταραχές ΔΑΦ Καποδιστριακό Πανεπιστημιο Αθηνών/ Οκτώβριος 2017