Αυτισμός- το Μεγάφωνο των Ερεθισμάτων

Σκεφτείτε ότι κάθεστε στην αίθουσα ενός κινηματογράφου και βλέπετε μια ταινία. Σκεφτείτε ότι ακούτε τον ήχο τέσσερεις φορές πιο δυνατά από το διπλανό σας. Ότι οι φωτεινές σκηνές είναι πιο έντονες στα μάτια σας απ' ότι σε κάθε άλλον στην αίθουσα. Σκεφτείτε ότι όσο βλέπετε την ταινία δέχεστε ερεθίσματα από την θερμοκρασία του χώρου, την καρέκλα που κάθεστε, τις φωνές ή τα γέλια των διπλανών σας, τις παιδικές φωνές που μπορεί να υπάρχουν στην αίθουσα κτλ. Και τώρα σκεφτείτε ότι ενώ οι διπλανοί σας μπορούν να προσπεράσουν όλα αυτά τα ερεθίσματα, να τα μειώσουν ας πούμε ώστε ούτε καν να τα αντιλαμβάνονται, εσείς δε μπορείτε. Ενώ όλοι οι άλλοι μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους στην ταινία, για σας είναι αδύνατον. Και αυτό γιατί όλα τα ερεθίσματα είναι το ίδιο έντονα για σας ενώ για τους άλλους όχι. Μήπως θα ήταν λογικό να θυμώσετε; Μήπως θα ήταν λογικό να ξεσπάσατε ώστε να εκτονώσετε την πίεση που συσσωρεύεται μέσα σας; Αν ναι, τότε είστε αυτιστικός. Αν ναι, τότε καταλάβατε γιατί ένας αυτιστικός μπορεί να φέρεται παράξενα, να κουνάει τα χέρια περίεργα και πολλές φορές να ουρλιάζει ή να έχει συναισθηματική αστάθεια. Καλώς ήρθατε στο μαγικό κόσμο του αυτισμού. Δεν είμαι ούτε καλός ούτε κακός, δε θέλω τίποτα διαφορετικό από σας πάρα μόνο κατανόηση και αγάπη. Είμαι κι εγώ όπως εσείς, με μια μικρή διαφορά.... είμαι αυτιστικός.

Στο video που ακολουθεί δημιουργήθηκε από  έναν Αυτιστικό Υψηλής Λειτουργικότητας περιγράφει με τον ποιό κατανοητό τρόπο για εμάς, πως βιώνει την διατάραχή αισθητηριακής επεξεργασίας που βιώνουν τα αυτιστικά άτομα σε σχέση με το περιβάλλον.

 

Δείτε Περισσότερα

Διάκριση της ΔΑΦ από άλλες Δυσκολίες και Διαταραχές - Συχνές Ερωτήσεις

 

Οι παρακάτω ερωτήσεις και απαντήσεις έχουν συλλεγεί από τον παιδοψυχίατρο Δρ. Ιωάννη Σύρο στη διάρκεια της κλινικής του εμπειρίας και πρακτικής , κυρίως απαντώντας σε ανάλογες ερωτήσεις των γονέων.

        1.Το παιδί μου έχει φτωχό λεξιλόγιο και καθυστέρησε να μιλήσει. Θα πρέπει να ανησυχήσω ότι βρίσκεται στο φάσμα του Αυτισμού;

Η καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου αποτελεί ένα μόλις από τα ποικίλα γνωρίσματα που ενδεχομένως να εντοπίσει ο κλινικός κατά τη διαγνωστική διερεύνηση του παιδιού με Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ). Πάρα ταύτα, η καθυστέρηση στο λόγο μπορεί να οφείλεται σε ειδική αναπτυξιακή διαταραχή της γλώσσας. Στις περιπτώσεις αυτές, είναι απαραίτητη η Λογοθεραπευτική αξιολόγηση καθώς και η διεξαγωγή ωτορινολαρυγγολογικής -ΩΡΛ- εκτίμησης, προκειμένου να αποκλεισθεί η ύπαρξη ή συνύπαρξη βαρηκοΐας .

          2.Το παιδί μου δυσκολεύεται στην κοινωνικοποίηση και στη δημιουργία παρέας, είναι πιθανό να παρουσιάζει αυτισμό ;

Η δυσκολία στηv κοινωνική συναλλαγή εντοπίζεται όχι μόνο σε άτομα  με ΔΑΦ, αλλά και σε άλλες συναισθηματικές διαταραχές. Ενδεικτικά, εντοπίζεται και στη Διαταραχή του Κοινωνικού Άγχους, κατά την οποία το παιδί αγχώνεται όταν έρχεται αντιμέτωπο με διάφορες κοινωνικές συνθήκες, τις οποίες τείνει στη συνέχεια να αποφεύγει ή στην Εκλεκτική Αλαλία, κατά την οποία το παιδί αποτυγχάνει να μιλήσει σε ένα ή περισσότερα πλαίσια, συνηθέστατα στο σχολείο· και στις δύο αυτές καταστάσεις παρατηρούνται δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση και στην κοινωνική ζωή. Έτσι, είναι σημαντικό να γίνει μία ενδελεχής διαγνωστική αξιολόγηση προκειμένου να αποσαφηνιστεί το υπόβαθρο στο οποίο εμφανίζονται οι δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση και να τεθεί η διάγνωση της διαταραχής προκειμένου να προταθεί η κατάλληλη προσέγγιση θεραπείας και αποκατάστασης.

              3.Η παρουσία επαναληπτικών και περιορισμένων σκέψεων και συμπεριφορών σημαίνει πως ένα άτομο έχει ΔΑΦ;

Τα περιορισμένα και επαναληπτικά ενδιαφέροντα και σκέψεις, καθώς και οι επαναληπτικές και επίμονες συμπεριφορές ως απαντήσεις στις σκέψεις αυτές, συνιστούν συχνά συμπτώματα του αυτισμού. Παρόλα αυτά, οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να συναντώνται στα πλαίσια και άλλων ψυχικών καταστάσεων, και πιο συχνά, στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή-ΙΔΨ.  Σημαντικό κριτήριο για να διακρίνουμε τις δύο αυτές διαγνωστικές καταστάσεις είναι η εναισθησία που έχει το άτομο για τις δυσκολίες αυτές: για παράδειγμα, ένα άτομο  με ΙΔΨ διαταραχή περιγράφει συχνά τις σκέψεις του αυτές ως παρείσακτες, υπερβολικές και παράλογες, σε αντίθεση με το άτομο με ΔΑΦ. Επιπλέον, σημαντικό είναι το κατά πόσο οι συμπεριφορές αυτές οδηγούν το άτομο σε ευχαρίστηση και το απαλλάσσουν από το άγχος, όπως  συμβαίνει στην περίπτωση των στερεοτυπιών που παρατηρούνται στα πλαίσια της ΔΑΦ, ή εάν μακροπρόθεσμα επιτείνουν το άγχος, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των καταναγκαστικών συμπεριφορών της ΙΔΨ διαταραχής. Επιπλέον, το περιεχόμενο των σκέψεων αυτών μπορεί να διαφέρει:  στην ΙΔΨ παρατηρούνται επαναληπτικές ιδέες (Ιδεοληψίες) περιεχομένου επιθετικότητας, μόλυνσης, σεξ, που σπάνια παρατηρούνται στην ΔΑΦ. Βέβαια, πολλές φορές η διάκριση είναι δυσχερής και σε κάθε περίπτωση απαιτείται μια αναλυτική παιδοψυχιατρική αξιολόγηση, ενώ δεν αποκλείεται η περίπτωση της συννοσηρότητας, δηλαδή της συνύπαρξης  των δύο αυτών διαταραχών.

           4.Ο Παιδίατρος αναφέρει ότι το παιδί μου έχει υπερκινητικότητα ή / και δυσκολία συγκέντρωσης, πιθανώς στα πλαίσια της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερδραστηριότητας (ΔΕΠ-Υ), ενώ ο παιδοψυχίατρος αναφέρεται σε ΔΑΦ. Τι ισχύει;

Η υπερκινητικότητα και η διάσπαση της προσοχής αποτελούν κεντρικά (πυρηνικά) χαρακτηριστικά  της ΔΕΠ-Υ. Πρόκειται για διαταραχή κατά την οποία τα παιδιά εμφανίζουν μια σειρά από δυσκολίες που επηρεάζουν διάφορους τομείς της καθημερινότητάς τους, όπως το να ξεχνούν τα προσωπικά τους αντικείμενα και τα καθήκοντα τους, να αφήνουν στη μέση τις εργασίες τους, να δυσκολεύονται να οργανωθούν, να ακολουθήσουν οδηγίες, να παραμείνουν στην καρέκλα τους για όσο απαιτεί η περίσταση, να μιλούν πολύ, κ.α. Η ΔΕΠ-Υ είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που μπορεί να γίνει αντιληπτή από μικρή ηλικία, ενώ μια ανάλογη/παραπλήσια εικόνα μπορεί να παρατηρηθεί ενδεχομένως και σε ένα άτομο με ΔΑΦ. Κατά συνέπεια, ένα άτομο με αυτά τα γνωρίσματα μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πρόκλησης για τον κλινικό γιατρό που καλείται να θέσει διάγνωση. Επιπλέον, η συνύπαρξη και των δύο διαταραχών, δηλαδή της ΔΕΠ-Υ και της ΔΑΦ, αποτελεί σήμερα μία βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη πιθανότητα , η οποία δεν θα πρέπει να αποκλείεται εξορισμού. Σε  κάθε περίπτωση ,είναι πολύ χρήσιμο η διάγνωση να γίνεται στα πλαίσια διεπιστημονικής ομάδας, από έμπειρους ιατρούς ,που γνωρίζουν καλά την ΔΑΦ αλλά και τις άλλες διαταραχές από τις οποίες απαιτείται να διακριθεί ή να επιβεβαιωθεί ότι συνυπάρχει.

        5.Η νοητική υστέρηση αποτελεί χαρακτηριστικό του αυτισμού/ παρατηρείται σε κάθε περίπτωση αυτισμού;

Η συννοσηρότητα Νοητικής Υστέρησης με ΔΑΦ δεν διαπιστώνεται πάντοτε. Για την ακρίβεια, γνωρίζουμε σήμερα ότι περισσότερα από τα 2/3 των ατόμων με αυτισμό - το 68,4 % - έχουν φυσιολογική νοημοσύνη. Η απουσία ΝΥ συνιστά έναν κομβικό παράγοντα θετικής πρόγνωσης  και αναπτυξιακής εξέλιξης του παιδιού, σε συνδυασμό με την πλαισίωση της καθημερινότητας του με  πρόγραμμα αποκατάστασης και ειδικής αγωγής, καθώς επίσης και η συναισθηματική στήριξη (το «νοιάξιμο»)  από την οικογένεια.

        6.Υπάρχει περίπτωση τα συμπτώματα της ΔΑΦ που εντόπισε ο ειδικός να οφείλονται αποκλειστικά σε μένα και στην ελλιπή εκπαίδευση που έδωσα στο παιδί μου;

Ξεκάθαρα όχι. Αρκετά από τα συμπτώματα  που απαντώνται στις περιπτώσεις ΔΑΦ, όπως είναι ο φτωχός λόγος, τα κοινωνικά ελλείμματα, οι στερεοτυπίες και η δυσκολία στη συναισθηματική αυτορρύθμιση, μπορεί να προσομοιάζουν με την αναπτυξιακή εικόνα ενός παιδιού με ανασφαλή ή αποδιοργανωμένο δεσμό με τα πρόσωπα φροντίδας και των συνοδών φτωχών περιβαλλοντικών ερεθισμάτων που ενδεχομένως έχει λάβει. Εν τούτοις, η κατάσταση αυτή εμφανίζεται αποκλειστικά σε συνθήκες σοβαρής παραμέλησης εκ μέρους των κηδεμόνων, συνθήκες που απαντώνται σε παιδιά που διαβιούν σε ακραία περιβάλλοντα παραμέλησης, όπως για παράδειγμα σε περιπτώσεις σωματικής κακοποίησης ή διαβίωσης σε ιδρύματα.  Αυτού του τύπου τα αναπτυξιακά ελλείμματα σε σημαντικό βαθμό υποχωρούν και αναστρέφονται  όταν το παιδί απομακρυνθεί από το συγκεκριμένο περιβάλλον και βρεθεί σε ένα πλούσιο σε ερεθίσματα  και συναισθηματικά υποστηρικτικό περιβάλλον ανάπτυξης.

Δρ. Ιωάννης Σύρος Παιδοψυχίατρος

Παιδοψυχιατρική Πανεπιστημιακή Κλινική Νοσ. Παίδων “Η Αγία Σοφία”

πηγή: autismap.gr 

Δείτε Περισσότερα

Μήπως ήρθε η ώρα;

Έχεις παιδί με γενετικό σύνδρομο και κουράστηκες; Aισθάνεσαι την ανάγκη να μοιραστείς την αγωνία και τους φόβους σου; Βλέπεις ότι όλα πάνε στραβά και δεν μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση; Bλέπεις ότι το παιδί σου εξαντλεί κάθε ενέργεια σου και σε φέρνει πολλές φορές σε απόγνωση;

Δείτε Περισσότερα

Ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια, αλλά μια αναπτυξιακή διαταραχή

Τα παιδιά με αυτισμό δεν έχουν μόνο δυσκολίες, αλλά και χαρίσματα και εξαιρετικές ικανότητες. Η άγνοια του κόσμου για τη συγκεκριμένη διαταραχή δημιουργεί μύθους! Η σωστή ενημέρωση θα λειτουργήσει ευεργετικά ώστε να δοθεί βάση όχι μόνο στα όσα δεν μπορούν αλλά και στα όσα μπορούν να κάνουν τα συγκεκριμένα παιδιά.


Πολλοί γονείς παιδιών με αυτισμό θεωρούν ότι το πρόβλημα αυτό αποτελεί ένα είδος ασθένειας, το οποίο κάποια στιγμή και με το πέρασμα των χρόνων θα σταματήσει να υπάρχει. Από την άλλη, οι πιο συνειδητοποιημένοι κατανοούν πως ο αυτισμός αποτελεί μία διαταραχή, συγκαταλέγεται στις αναπτυξιακές διαταραχές του εγχειριδίου DSM-V και ICD-10, η οποία κάνει και θα κάνει εμφανή τα συμπτώματά της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου.

Ποια είναι η βασική δυσκολία των παιδιών με αυτισμό;

Θέλοντας να προσδιορίσουμε τη βασική δυσκολία, θα λέγαμε οτι είναι το πρόβλημα στην επικοινωνία. Τα παιδιά με αυτισμό, ήδη από μικρή ηλικία, δυσκολεύονται να συμμετέχουν στο κοινωνικό παιχνίδι, προτιμούν να παίζουν αποτραβηγμένα και απομονωμένα από την παρέα συνομηλίκων, ενώ δεν ανταποκρίνονται πάντα όταν κάποιος τους απευθύνει το λόγο.

Μία εξήγηση που δίνουν οι επιστήμονες είναι πως τα συγκεκριμένα παιδιά δεν μπορούν να διαχειριστούν τα πολλαπλά αισθητηριακά ερεθίσματα που δέχονται από το περιβάλλον τους κι έτσι έχουν την τάση να κλείνονται στον εαυτό τους και να περιορίζονται μόνο στα όσα μπορούν να αντιληφθούν.

Επιπλέον, τα προβλήματα που συνήθως έχουν στο λόγο, η καθυστέρηση στην ανάπτυξή του και η δυσκολία στην κατανόηση συμβολικών εννοιών και μεταφορών, καθώς και η έλλειψη βλεμματικής επαφής, καθιστούν δύσκολη τη συμμετοχή των παιδιών αυτών σε μια συζήτηση και σε έναν αυθόρμητο διάλογο.

Άλλη μια δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αυτισμό είναι η δυσκολία αναγνώρισης και διαχείρισης των συναισθημάτων. Για παράδειγμα, σε ένα σενάριο όπου ένα παιδί αρχίζει και κλαίει όταν του παίρνουν κάτι δικό του, το παιδί με αυτισμό δεν μπορεί να αντιληφθεί και να συναισθανθεί πως το παιδί της ιστορίας ένιωσε λύπη και πως η λύπη είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Αντίστοιχα, στην δική του περίπτωση, το κλάμα και άρα η λύπη που θα βιώσει, δίχως να μπορεί να την αναγνωρίσει, εκδηλώνεται το ίδιο έντονα είτε μιλάμε για κάτι απλό είτε για κάτι πιο σοβαρό.

Επιπλέον, οι ηχολαλίες και οι στερεοτυπικές κινήσεις είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά των παιδιών με αυτισμό. Ηχολαλίες είναι επαναλαμβανόμενες λέξεις ή φράσεις από το παιδί, οι οποίες έχουν ακουστεί σε κάποιο διάλογο.

Η επανάληψη αυτή γίνεται μηχανικά και μαζί με τις στερεοτυπικές κινήσεις (επαναλαμβανόμενες κινήσεις) μπορεί να αποτελέσουν έναν βασικό παράγοντα στιγματισμού του παιδιού με αυτισμό από τις παρέες συνομηλίκων, καθώς είναι συμπτώματα που νωρίς γίνονται αντιληπτά στα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, τα απομακρύνουν από το παιδί με αυτισμό, θεωρώντας το ”περίεργο’’ και διαφορετικό.

Προσπάθεια αντιμετώπισης των δυσκολιών

Μολονότι δεν υπάρχει πρόληψη στην περίπτωση του αυτισμού, το βασικό στην αντιμετώπιση των δυσκολιών και εξομάλυνση κάποιων προβλημάτων είναι η άμεση παρέμβαση. Για να καταστεί, όμως, αυτό δυνατό, οι γονείς πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι και να έχουν συμφιλιωθεί με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το παιδί. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γονέων που επέλεξαν τη λάθος θεραπεία για το παιδί τους διότι οι ίδιοι δεν ήθελαν να παραδεχτούν πως το πρόβλημα ήταν ο αυτισμός.

Ήδη από τον πρώτο με δεύτερο χρόνο, που θα έχει διαπιστωθεί η παρουσία διαταραχής, οι γονείς οφείλουν να υποστηρίξουν το παιδί με ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στο άτομο να μάθει βασικές δεξιότητες, όπως να αυτοεξυπηρετείται, μέχρι την ανάπτυξη ενός επικοινωνιακού κώδικα με τους άλλους. Τα επίπεδα, βέβαια, στα οποία θα φτάσει εξαρτώνται από το δυναμικό του κάθε παιδιού, αφού η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων, εφόσον το επιτρέπουν οι δυνατότητες του παιδιού, σημαντική είναι η συμβολή του συμπεριληπτικού χαρακτήρα εκπαίδευσης του παιδιού με αυτισμό. Με τον όρο αυτό εννοούμε την συνύπαρξη των παιδιών που είναι διαφορετικά στο πλαίσιο της τυπικής τάξης.

Με αυτό τον τρόπο τα συγκεκριμένα παιδιά δε θα αισθάνονται περιθωριοποιημένα, ενώ θα επωφελούνται από την δυναμική της τάξης και τη βοήθεια των υπόλοιπων παιδιών. Βασική προϋπόθεση ώστε να λειτουργήσει αυτό είναι η άριστη συνεργασία της παράλληλης στήριξης, της δασκάλας, του σχολείου και των γονιών.

Τέλος, ας κοιτάξουμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Τα παιδιά με αυτισμό δεν έχουν μόνο δυσκολίες, αλλά και χαρίσματα και εξαιρετικές ικανότητες. Η άγνοια του κόσμου για τη συγκεκριμένη διαταραχή δημιουργεί μύθους! Η σωστή ενημέρωση όχι μόνο των άμεσα ενδιαφερόμενων γονιών, αλλά και των γονιών των υπόλοιπων παιδιών της τάξης και των εκπαιδευτικών, θα λειτουργήσει ευεργετικά ώστε να δοθεί βάση όχι μόνο στα όσα δεν μπορούν αλλά και στα όσα μπορούν να κάνουν τα συγκεκριμένα παιδιά.

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε εξαιρετικές μνημονικές ικανότητες των παιδιών αυτών ή άριστη γνώση πάνω σε κάποια ξένη γλώσσα, που ενδεχομένως κάποιο παιδί τυπικής ανάπτυξης να μην έχει. Η σφαιρικότερη αυτή προσέγγιση είναι προτιμότερη, αφού μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα αυτά τα παιδιά, να έρθουμε πιο κοντά τους βοηθώντας τα, βάζοντας στην άκρη τις ταμπέλες και τις διαγνώσεις.

Δάφνη Στριγγάρη

Ψυχολόγος, Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια

πηγή: www.psychologynow.gr

Δείτε Περισσότερα

Συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα

Αυτή η εισαγωγή στον αυτισμό στοχεύει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, στην κατανόηση και την αποδοχή των μελλοντικών γενεών. Προορίζεται να προβληθεί, να συζητηθεί και να κοινοποιηθεί ευρέως από οποιονδήποτε.

Δείτε Περισσότερα

Τι είναι ο Αυτισμός; Ο Αυτισμός στην Ιστορία

Η ΔΑΦ είναι μια νευρολογική διαταραχή και είναι γενετικής αιτιολογίας.

          Θα ήθελα όμως να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή του όρου «αυτισμός»! Ο αυτισμός στην Ιστορία!! Προέρχεται από την ελληνική ρίζα «εαυτός»/»αυτός»: εγώ ο ίδιος. Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από το Ελβετό ψυχίατρο Eugene Bleuler το 1911 για να περιγράψει την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ο Leo Kanner το 1943, χρησιμοποίησε τον ίδιο όρο για να περιγράψει παρόμοιες διαταραχές στη συμπεριφορά, αλλά και απουσία έκφρασης προσώπου και βύθιση σε σκέψεις και όνειρα. Χρησιμοποίησε για τις συμπεριφορές αυτές με τον όρο «αυτιστικές». Ο Kanner πίστευε ότι τα αυτιστικά παιδιά έχουν έρθει στον κόσμο με μια εσωτερική αδυναμία να σχηματίσουν τη συνηθισμένη συναισθηματική επαφή με τους ανθρώπους. Πίστευε επίσης ότι τα παιδιά κρύβουν εξαιρετικά ευφυείς φυσιογνωμίες και, όταν είναι μόνα τους μπορεί να λάβουν ακόμα και μια έκφραση μακαριότητας. Ωστόσο, τους γονείς των παιδιών τους θεωρούσε ευφυείς, απορροφημένους με ιδέες επιστημονικής , φιλοσοφικής ή καλλιτεχνικής φύσης. Δεν κατηγορούσε τους γονείς για τις αυτιστικές συμπεριφορές των παιδιών. Θεωρείται ότι έθεσε τα θεμέλια για τη διάγνωση της ΔΑΦ.

Ο Hans Asperger, το 1944, περιέγραψε παρόμοιες διαταραχές και τις ονόμασε «αυτιστική ψυχοπάθεια». Πολλοί τον ονόμασαν πατέρα του αυτισμού.

Ο αυτισμός είχε θεωρηθεί για αρκετά χρόνια, μέχρι και το 1970, ως μια «νηπιακή ψύχωση».

Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουμε τη σημερινή εποχή, είναι ότι ο αυτισμός ίσως δεν μπορεί να γιατρευτεί, όμως μπορούμε να εκπαιδεύσουμε και να βελτιώσουμε πολλά από τα συμπτώματα και τις συμπεριφορές του αυτισμού στα παιδιά μας, προκειμένου να τα βοηθήσουμε να νιώθουν λιγότερο φοβισμένα, θυμωμένα, ανήσυχα, αγχωμένα, λυπημένα ή μπερδεμένα.

Αν μας απαντούσε ένα παιδάκι που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού στην ερώτηση «Τι είναι αυτισμός», ξέρετε τι θα μας έλεγε;  «Είναι ένα από τα πράγματα που με κάνουν αυτό που είμαι», «Η διαταραχή κάνει τον εγκέφαλό μου να δουλεύει μερικές φορές διαφορετικά από τον εγκέφαλο των άλλων ανθρώπων>>, «Η διαταραχή του αυτιστικού φάσματος είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης και ύπαρξης». Η ΔΑΦ δεν είναι αρρώστια και, δεν είναι κακό ή  λάθος να έχει κανείς ΔΑΦ, <<Δεν φταίει κανείς για εμένα που έχω ΔΑΦ>>!!

Ψυχολόγος

Μαρία Καλυβίτη

Βιβλιογραφία: Faherty.C (2014). Αυτισμός Τι σημαίνει για μένα. Αθήνα. Εκδόσεις Ροτόντα.

Μετεκπαιδευτικό Πρόγραμμα στις Διαταραχές ΔΑΦ Καποδιστριακό Πανεπιστημιο Αθηνών/ Οκτώβριος 2017

Δείτε Περισσότερα