DIFFERENT BUT NOT LESS
Ευχαριστούμε την Δήμαρχο Έλενα Βάκα, την κα Δήμητρα-Μιμίκα Σακελλαράκη, την κα Κοντου Βασιλικη, και τη σύμβουλο της Δημάρχου,

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗ / ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020

Ένας νέος ιός εμφανίστηκε! Ο ιός της χαράς, της αγαπης και της ελπίδας!

Μάθημα Εικαστικών

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

Έχεις παιδί με γενετικό σύνδρομο και κουράστηκες; Aισθάνεσαι την ανάγκη να μοιραστείς την αγωνία και τους φόβους σου; Βλέπεις ότι όλα πάνε στραβά και δεν μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση; Bλέπεις ότι το παιδί σου εξαντλεί κάθε ενέργεια σου και σε φέρνει πολλές φορές σε απόγνωση;

Μέσα από το εθελοντικό πρόγραμμα του συλλόγου, μια όμορφη και δημιουργική παρέα από εθελοντές και παιδιά, περνά χρόνο άλλοτε με κατασκευές και άλλοτε με βόλτες. Οι εθελοντές μας κα Μαρία Χλαμύδα και ο κος  Μπάμπης Λινάρδος, μοιράζονται με τα παιδιά τα χόμπι  τους, κατασκευές και μοντελισμό! Και  τα παιδιά απολαμβάνουν την χαρά της δημιουργίας!

Η εθελόντρια του συλλόγου, Ψυχολόγος κα Μαρία Καλυβίτη, είναι πάντα διαθέσιμη για την συμβουλευτική και ψυχολογική στήριξη των γονέων. 

Για πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στο τηλέφωνο του συλλόγου 2221311252

Ο σύλλογος μας παραβρέθηκε στην ημερίδα που διοργάνωσαν τα Sklia© Education Centre με θέμα Μάθηση και Επάγγελμα.

Οι γονείς που μεγαλώνουν παιδί με αυτισμο κατακλύζονται από πληθώρα συναισθημάτων. Το ενοχικό συναίσθημα κυριαρχεί και είναι εμφανές στις μητέρες . Πολλές φορές παρατηρείται οι γονείς να αυτόκατηγορούνται. Το βασικό συναίσθημα των γονιών είναι η άρνηση. Οι γονείς τις περισσότερες φορές αρνούνται να δεχτούν τον αυτισμό ή κάνουν ότι δε τον γνωρίζουν.

Γενικά, όταν μαθαίνουν την αλήθεια περνούν μια επώδυνη διαδικασία με συναισθηματικές αμφιταλαντεύσεις. (Γκονέλα,2008). Η ένταση του προβλήματος προκαλεί στους γονείς ψυχολογικά προβλήματα και αποδιοργάνωση. Συχνά παραμελούν την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή και απομονώνονται χωρίς διάθεση για ψυχαγωγία ρίχνοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον.(Σταμάτης,1987). Ένα βασικό εμπόδιο που οι γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν είναι εκείνο του στίγματος που προέρχεται από την κοινωνία και οι διακρίσεις που γίνονται λόγω του αυτισμού των παιδιών.

«Η μάχη κατά του στίγματος απαιτεί, εκτός από τις προσωπικές προσπάθειες των γονιών, εκστρατείες ενημέρωσης και εκπαίδευσης της κοινής γνώμης, σχετικά με τη φύση του αυτισμού τον κόσμο, τα συναισθήματα, τις ανάγκες τους, την αναγνώριση του δικαιώματος για ζωή σε αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους». (Νότας,2005,43). Οι Meirsschaut , Roeyers and Warreyn (2010) για να ολοκληρώσουν τα ποσοτικά τους ευρήματα χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο που μετρά τα επίπεδα του γονεϊκού στρες (NOSI) και κατέληξαν στο ότι κυριαρχούν συναισθήματα αμφιθυμίας απέναντι στο παιδί , όπως ο θυμός και η ενοχή που συχνά συνυπάρχουν με τα συναισθήματα του περιορισμού του γονεικού ρόλου.

Η κατάθλιψη στους γονείς είναι επίσης μια ένδειξη αφού κυριαρχεί το αίσθημα της δυσαρέσκειας με τους εαυτούς τους και τις συνθήκες της ζωής τους. Σε υψηλά επίπεδα είναι τα σκορ της κατάθλιψηςγια ορισμένους γονείς που δε μπορούν να κινητοποιήσουν τη σωματική και ψυχική τους ενέργεια. Οι μητέρες είναι δυσαρεστημένες, νιώθουν να παραιτούνται και αισθάνονται ενοχές. Τα αποτελέσματα της έρευνας των Woodgate, Ateah and Secco (2008) τονίζουν ότι οι γονείς αντιμετωπίζουν δυσκολίες και λόγω της έλλειψης κατανόησης από την κοινωνία.

Οι γονείς θεώρησαν ότι η κοινωνία είναι αποστασιοποιημένη σε ζητήματα όπως είναι ο αυτισμός και ένιωσαν να στιγματίζονται. Έτσι δημιουργείται το αίσθημα της απομόνωσης. Επιπλέον τόνισαν ότι υπάρχει έλλειψη ενός κανονικού τρόπου ζωής δηλαδη πολλές πτυχές της ζωής των γονέων επηρεάζονται από το παιδί τους  λόγω της  εντατικής φροντίδας που αυτό το παιδί χρειάζεται.

Ένας γονέας δήλωσε: «Δεν έχουμε καμία ζωή, έχουν μόνο ένα πρόγραμμα».Κυριαρχεί το αίσθημα της απογοήτευσης.

Οι γονείς αναφέρουν ότι πολλές είναι οι φορές που αισθάνονται απομακρυσμένοι από τον σύντροφο τους. Γενικά οι γονείς έχουν έντονο το αίσθημα της απομόνωσης και από την ευρύτερη οικογένεια από την οποία φαίνεται να απουσιάζει η κατανόηση και τέλος από το υποστηρικτικό σύστημα. Τα αποτελέσματα της έρευνας των Hutton and Caron (2005) έδειξαν ότι είναι σημαντικό για τους γονείς να έχουν μια έγκαιρη διάγνωση, που δίνει την «αφετηρία» για την παρέμβαση και την ανακούφιση της οικογένειας.

Η διάγνωση αυτή βασίζεται σε συνεργασία παιδιάτρων, ψυχολόγων, νευρολόγων και άλλων ειδικών. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς ήταν λυπημένοι, απογοητευμένοι και αισθάνονταν ότι είχαν καταστραφεί. Οι ομάδες υποστήριξης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Συνεπώς η οικογένεια επηρεάζεται αρνητικά από την διάγνωση του αυτισμού.Σε μικτή έρευνα από την Green 2006 βρέθηκε ότι μετά το αρχικό σοκ της διάγνωσης, οι μητέρες άρχισαν να το ξεπερνάνε, ωστόσο, οι καθημερινές ενοχλήσεις όσο αφορά την προσοχή τους στα παιδιά δεν συνοδεύονταν απαραίτητα από σοβαρή συναισθηματική δυσφορία.

Με άλλα λόγια, οι μητέρες, θα μπορούσαν ενώ υπήρχαν να αναφέρουν έντονο το αίσθημα της κόπωσης, και να αισθάνονται συναισθηματική δυσφορία, φαίνεται να ανταμείβονται από την ανατροφή και την εξέλιξη των παιδιών τους.

Σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις που οι μητέρες είχαν χρόνια συναισθηματική δυσφορία. Ύστερα από ποσοτική έρευνα και χρήση στατιστικής παλινδρόμησης οι Weitlauf, Vehorn, Taylor and Warren (2014) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι μητέρες των παιδιών με αυτισμό αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης από τις μητέρες των παιδιών με άλλες αναπτυξιακές αναπηρίες.

Συγκεκριμένα, στις μητέρες των παιδιών που έχουν διαγνωστεί με σοβαρές και προβληματικές συμπεριφορές κυριαρχούν τα συμπτώματα κατάθλιψης. Επίσης παρατηρήθηκε ότι η συναισθηματική ικανοποίηση της σχέσης των γονιών επηρεάζονταν αρνητικά εξαιτίας της γονεικής αγωνίας και σε αυτό σχετίζεται και η κατάθλιψη. Η συζυγική σχέση, φάνηκε να έχει επηρεαστεί αρνητικά εξαιτίας της επίδρασης του γονεϊκού άγχους σχετικά με τα μητρικά καταθλιπτικά συμπτώματα.

Μαρίνα Κασσωτάκη -Ψυχολόγος, B.Sc - Science of Psychology.
 

Ξένη βιβλιογραφία

• Green, S., E.(2006). We’re tired, not sad: Benefits and burdens of mothering a child with a disability. Journal of social science and medicine,(64),150-163. doi: 10.1016/j.socscimed.2006.08.025
• Hutton, A., M. & Caron, S. ,L.(2005). Experiences of families with children with autism in Rural New England. Journal of focus on autism and otherdevelopmental disabilities, 20(3), 180-189.
• Meirsschaut, M., Herbert, R.& Petra, W.(2010). Parenting in families with a child with autism spectrum disorder and a typically developing child: Mothers’ experiences and cognition. Journal of research in autism spectrum disorders, (4), 661-669.doi: 10.1016/j.rasd.2010.01.002
• Weilauf,A.,S., Verhorn, A.,C., Taylor,J., L.&Warren, Z.E.(2012). Relationship satisfaction parenting stress and depression in mothers of children with autism. Journal of the national autistic society, 15(3), 373-389.
• Woodgate, R.,L., Atteah, C.& Secco , L.(2008). Living in a world of our own: The experience of parents who have a child with autism. Journal of qualitative health research , 18(8), 1075-1083. doi: 10.1177/1049732308320112.

Ελληνική βιβλιογραφία

• Γκονέλα Χ.Ε (2008). Αυτισμός και πραγματικότητα. Από την θεωρητική προσέγγιση στην εκπαιδευτική παρέμβαση. Αθήνα, Ανδρέα Μωραίτη 3: Οδυσσέας.
• Νότας, Σ.(2005). Το φάσμα του αυτισμού-Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές. Ένας οδηγός για την οικογένεια. Λάρισσα , έλλα.
• Σταμάτης Σ. (1987). Οχυρωμένη σιωπή, γέφυρες επικοινωνίας με το αυτιστικό παιδί . Εικόνα-αντιμετώπιση-αποκατάσταση. Αθήνα, Θεμιστοκλέους 31: Γλάρος. 

πηγή: psychology.gr

Χάρης την εθελοντική προσφορά της ψυχολόγου κυρίας Μαρίας Καλυβίτη, ο σύλλογός μας έχει οργανώσει ομάδα γονέων συμβουλευτικής υποστήριξης. Η στήριξη της οικογένειας είναι πολύ σημαντική για την ομαλή εξέλιξη και κοινωνική ένταξη των παιδιων.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΠΑΖΑΡ / 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 

Για πολλά άτομα με αυτισμό, ο κόσμος είναι ένα ναρκοπέδιο. Το σχολείο, η εργασία, οι παιδικές χαρές, οι κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ακόμη και τα πάρτι γενεθλίων εύκολα προκαλούν αισθητηριακή υπερφόρτωση , εκφοβισμό, απογοήτευση, σύγχυση ή απλή δυσφορία. Με ελάχιστη αναστάτωση και χρήματα, μπορείτε να μετατρέψετε το σπίτι σας σε καταφύγιο φιλικό προς τον αυτισμό, όπου μπορεί τελικά να χαλαρώσει.

Γιατί οι συνήθεις δραστηριότητες μπορεί να προκαλέσουν αναστάτωση;

Πολλοί άνθρωποι στο φάσμα του αυτισμού είναι ασυνήθιστα ευαίσθητοι σε κάθε είδους αισθητηριακή "επίθεση" - που κυμαίνεται από δυνατούς θορύβους έως έντονα φώτα και πλήθη. Επίσης είναι πιθανό, αλλαγές στη ρουτίνα, καινούρια τρόφιμα, νέα άτομα να είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά. Ακόμα και μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Εμπόδια για ένα σπίτι φιλικό προς τον αυτισμό

Λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής ενός ατόμου στο φάσμα του αυτισμού, είναι λογικό ότι το σπίτι πρέπει να είναι, τουλάχιστον μερικές φορές, ένα πραγματικό καταφύγιο. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν είναι πάντα δυνατό ή πρακτικό. Ακολουθούν μερικά από τα προβλήματα που πολλές φορές μπορεί να παρακωλύουν :

• Τα αδέλφια και οι γονείς έχουν επίσης ανάγκες και μπορεί να επιλέξουν να προσκαλέσουν φίλους, να κάνουν θόρυβο, να μαγειρέψουν νέα φαγητά ή διαφορετικά να αλλάξουν και να περιπλέξουν τη ζωή στο σπίτι.

• Πολλές από τις θεραπείες που συνιστώνται για παιδιά με αυτισμό είναι κατ 'οίκον, πράγμα που σημαίνει ότι μετά από ώρες στο σχολείο (με τις θεραπείες που βασίζονται στο σχολείο), τα παιδιά μπορούν να επιστρέψουν στο σπίτι σε ακόμη περισσότερες ώρες θεραπείας που παρέχονται από γονείς ή / και κινητούς θεραπευτές.

• Η οικογενειακή ζωή δεν είναι πάντα προβλέψιμη ή ήρεμη. Οι επείγουσες καταστάσεις και τα γεγονότα που αλλάζουν τη ζωη, συχνά σημαίνουν τουλάχιστον μια σύντομη περίοδο αναταραχής. Ένας αδελφός τραυματίζεται, ένας παππούς και γιαγιά αρρωσταίνει - και τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.

Κάνοντας το σπίτι σας πιο φιλικό προς τον αυτισμό

Δεδομένης της πραγματικότητας ότι κανένα πραγματικό σπίτι δεν πρόκειται να είναι μια τέλεια ήρεμη όαση σε έναν κόσμο συγκρούσεων, τι μπορούν να κάνουν οι οικογένειες για να προωθήσουν μια χαλαρή εμπειρία για ένα μέλος της οικογένειας με αυτισμό; Ακολουθούν ορισμένες προτάσεις πραγματικού κόσμου:

1. Δώστε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα που μπορείτε να περιμένετε εσείς και το αυτιστικό μέλος της οικογένειάς σας, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό όσο "Με την επιστροφή στο σπίτι, αλλάξτε ρούχα, παρακολουθήστε τηλεόραση για μία ώρα, φάτε δείπνο, κάντε ντους, κάνετε δουλειές στο σπίτι, πηγαίνετε στο κρεβάτι." Βάλτε το πρόγραμμα σε οπτική μορφή και βεβαιωθείτε ότι όλοι καταλαβαίνουν τι αναμένεται. Αυτός ο τύπος προγράμματος είναι συνήθως εξίσου κατάλληλος για τα αδέλφια όπως και για τους νέους στο φάσμα του αυτισμού.

2. Δώστε στο παιδί σας χώρο και χρόνο για να χαλαρώσει μόνο του. Για πολλά άτομα με (και χωρίς!) Αυτισμό, ο χρόνος διακοπής και ο χρόνος απομόνωσης είναι απολύτως απαραίτητοι.

3. Έχετε πάντα τα αγαπημένα του τρόφιμα στο σπίτι, έτσι ώστε το παιδί να περιμένει να φάει τουλάχιστον ένα φαγώσιμο που απολαμβάνει. Αυτό δεν σημαίνει να «μην τρώτε ποτέ κάτι καινούργιο», αλλά ότι το παιδί, μπορεί να ανυπομονεί να φάει κάτι που αναμένεται, νόστιμο και ανακουφιστικό.

4. Προσέξτε και αφαιρέστε μυρωδιές, ήχους και φώτα που είναι πραγματικά ενοχλητικά. Ναι, πρέπει να χρησιμοποιήσετε καθαριστικά- αλλά μπορεί να μπορείτε να βρείτε μερικά με ελάχιστες οσμές. Ναι, τα άλλα παιδιά σας μπορούν να ακούσουν μουσική - αλλά μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ακουστικά. Ναι, χρειάζεστε φως στο σπίτι σας - αλλά τα φώτα φθορισμού μπορεί να είναι πραγματικά άβολα για κάποιον με αισθητηριακές προκλήσεις.

5. Περιορίστε τις θεραπείες στο σπίτι σε ό, τι είναι πραγματικά χρήσιμο, απαραίτητο και σχετικά ευχάριστο για το παιδί σας. Κανένα παιδί δεν πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι σε κατάσταση τρόμου, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν ώρες δυσάρεστης θεραπείας! Συχνά, είναι δυνατό για τους γονείς και τους θεραπευτές να παρέχουν θεραπείες βασισμένες στο παιχνίδι ή χαλαρωτικές αισθήσεις ή εργασιακές θεραπείες στο σπίτι. Αυτοί οι τύποι θεραπειών είναι πιθανότατα να είναι διασκεδαστικοί για το παιδί - και βοηθούν στην οικοδόμηση και όχι στην πίεση των οικογενειακών δεσμών.

6. Παρακολουθήστε με προσοχή το παιδί για σημάδια άγχους. Μπορεί να μην είναι σε θέση να επικοινωνήσουν ακριβώς τι τους ενοχλεί, οπότε ίσως χρειαστεί να κάνετε για λίγο τον ντετέκτιβ ώστε να διαπιστώσετε ότι, για παράδειγμα, η μυρωδιά του μαγειρέματος κάποιου φαγητού ή το κινητό τηλέφωνο της νεότερης αδερφής τους είναι ενοχλητικά. Μόλις εντοπίσετε ένα πρόβλημα, μπορείτε να το αλλάξετε με απλές λύσεις όπως να παραλείψετε το μαγείρεμα του συγκεκριμένου φαγητού ή να βάλετε στην σίγαση το κινητό

Πηγή: verywellhealth.com

Είναι γνωστό πως τα παιδιά με αυτισμό έχουν διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας, αυτό σημαίνει πως αντιλαμβάνονται το περιβάλλον διαφορετικά,  με αποτέλεσμα να τους προκαλούν αναστάτωση πράγματα που δεν πάει καν το μυαλό μας . Ο παρακάτω οδηγός έχει σκοπό, να βοηθήσει γονείς παιδιών με αυτισμό, να διαμορφώσουν το σπίτι με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά να μένουν ήρεμα και να αυτορρυθμίζουν τις αισθήσεις τους.

Δωμάτιο:

 Χρώμα τοίχων: Απαγορεύονται χρώματα όπως κόκκινο/ πορτοκαλί, κίτρινο/άσπρο, διότι προκαλούν υπερδιέγερση στο παιδί με αποτέλεσμα να διασπάται η προσοχή του. Συστήνονται χρώματα όπως μπλε/ πράσινο, μωβ/ μπεζ, τα οποία προσφέρουν ηρεμία στο νευρικό σύστημα. Καλό είναι να μην υπάρχουν περιττά πράγματα κρεμασμένα στους τοίχους, όπως κάδρα, πίνακες, ρολόγια  ώστε να αποφεύγεται η οπτική διέγερση.

Φωτισμός: Συνιστάται φυσικό φως και αποφεύγουμε τις λάμπες φθορίου.

Κρεβάτι: Προτιμάτε το κρεβάτι να είναι στρωμένο με βαμβακερά μονόχρωμα σεντόνια, κουβέρτες κτλ. Επίσης, σκοπός είναι να δημιουργήσουμε συνθήκες ύπνου, οπότε καλό θα ήταν το κρεβάτι να είναι τοποθετημένο μακριά από παράθυρο, μπαλκονόπορτα και πόρτα.

Δάπεδο: Συνιστάται πάτωμα ξύλου(για πιο σωστή θερμοκρασία και απορρόφηση κραδασμών). Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα τότε βάζουμε κάποιο μονόχρωμο χαλί με τα επιτρεπόμενα χρώματα, χωρίς μοτίβα. Απαγορεύονται χαλιά με σχέδια δρόμους, ρόμβους , τετράγωνα κτλ.

Διάταξη παιχνιδιών: καλό είναι τα παιχνίδια να είναι τοποθετημένα μέσα σε κουτιά τα οποία να είναι τοποθετημένα πάνω σε ράφια ή βιβλιοθήκη, να έχουν ετικέτα εξωτερικά, έτσι ώστε το παιδί να γνωρίζει τι υπάρχει μέσα στο κουτί. Μέσα στο δωμάτιο θα πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε μια γωνιά ηρεμίας την οποία θα διαμορφώσουν οι γονείς. Μερικές καλές ιδέες είναι σκηνή, μαξιλάρια, κούνια λύκρα. Σε αυτή την γωνιά καλό είναι να υπάρχουν αισθητηριακά παιχνίδια όπως μαλακά μπαλάκια, μουσικά όργανα, παιχνίδια που απασχολούν τα χέρια και τα δάχτυλα ώστε να περιορίζεται η νευρικότητα, παιχνίδια ιδιοδεξίας και stress killer, σφυρίχτρες, μασητικά. Σκοπός της γωνιάς είναι να μπορεί να ηρεμεί εκεί το παιδί όταν το επιθυμεί. Πολύ σημαντικό είναι να μην υπάρχουν έντονες μυρωδιές μέσα στο δωμάτιο και να αποφεύγονται τα τεχνητά αποσμητικά χώρου. Τα μόνα επιτρεπτά είναι τα αιθέρια έλαια λεβάντας.

Η μάθηση και η προσοχή εξαρτώνται από την ικανότητά μας να αφομοιώσουμε και να οργανώσουμε τις πληροφορίες που παίρνουμε από τις αισθήσεις μας. Όλοι γνωρίζουμε τις πέντε βασικές αισθήσεις, την όραση, την ακοή, την αφή, την όσφρηση και τη γεύση. Υπάρχουν όμως και άλλες αισθήσεις που δεν είναι τόσο γνωστές και που περιλαμβάνουν την αίσθηση της κίνησης (αιθουσαίο σύστημα), και την αίσθηση της συνειδητοποίησης των μυών (ιδιοδεκτικότητα), τη γνώση, δηλαδή, του πού βρίσκεται το σώμα μας στον χώρο και πώς κινείται σε αυτόν, μέσα από τις πληροφορίες που παίρνει ο εγκέφαλος από τους μυς, τους τένοντες και τους συνδέσμους μας. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ανάπτυξη της συνειδητοποίησης του σώματός μας. Η ιδιοδεκτικότητά μας δεν μπορεί να λειτουργήσει από μόνη της, αλλά βασίζεται σε συνεχή πληροφόρηση που λαμβάνει από το απτικό και το αιθουσαίο μας σύστημα.

Δραστηριότητες για αιθουσαίο ερεθισμό:

• Παιδική χαρά, κούνιες, τσουλήθρα, αερογέφυρα, ανέβασμα σκάλας, δίχτυ
• Κουνιστή καρέκλα
• Αιώρα
• Διαδρομές με εμπόδια, κώνοι, περάσματα κάτω από το τραπέζι, πάνω από μαξιλάρι
• Αναπήδηση σε μπάλες πιλάτες
• Οποιαδήποτε δραστηριότητα δίνει δεδομένα στο αιθουσαίο σύστημα.

Δραστηριότητες για ιδιοδεκτικό ερεθισμό:

• Σηκώνει και μεταφέρει βαριά αντικείμενα π.χ.  βαράκι, καρεκλάκι κλπ
• Τραβάει κάποιο βαρύ αντικείμενο π.χ. καρότσι γεμάτο  με  παιχνίδια
• Ζυμώνει ζυμάρι, πλαστελίνη, πηλό  κτλ
• Τραμπολίνο
• Χοροπηδητό πάνω σε στρώμα ή μπάλα
• Ανεβαίνει ανηφόρα τρέχοντας
• Φοράει πιο βαριά και εφαρμοστά ρούχα
• Χρησιμοποιεί σφουγγάρι για το μπάνιο του
• Τυλίγετε το παιδί σφιχτά με πετσέτα ή κουβέρτα
• Να χτυπάει με το σφυρί (παιδικό) επιφάνεια
• Πιέσεις στο πάτωμα και σφιχτές αγκαλιές

Ασκήσεις που εμπεριέχουν έλξη, πίεση, μεταφορά βάρους, ώθηση και αναπήδηση είναι ωφέλιμες.  Δίνουμε στο παιδί να φάει ζελεδάκια, τσίχλες , κριτσίνια, καρότο και γενικά οτιδήποτε είναι σκληρό και τραγανό ή μαστιχωτό.

Γενικά οποιαδήποτε δραστηριότητα τροφοδοτεί τους μύες και ενημερώνει τις αρθρώσεις είναι πολύτιμή.

• Κρατήστε μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα με δόνηση γύρω από το στόμα ή μέσα σε αυτό
• Δώστε στο παιδί να μασήσει κάποιο μασητικό σωληνάκι theraband
• Δώστε σφυρίχτρες ή να κάνει φούσκες με καλαμάκι σε πορτοκάλάδες( ιδιοδεξία)

·         Φτιάξτε φυσικούς χυμούς πηχτούς ή γρανίτες και δώστε στο παιδί καλαμάκι να ρουφήξει(ιδιοδεξία)

πηγή : kinesiology.gr

Ο Ron Davis είναι αυτιστικός. Σαν παιδί, μεγάλωσε χαμένος σε αυτό που ο ίδιος περιέγραψε αργότερα ως «κενό του αυτισμού». Ως ενήλικας, χαρακτήρισε αυτό το κομμάτι της παιδικής του ηλικίας σαν να βυθίζεται στο αίσθημα της αγνής, άνευ όρων αγάπης.